JUDO

Sekcja Judo powstała w 1963r. przy Z.H.P., a w maju 1965r. przyjęta została przez G.K..S. „Olimpia” i zarejestrowana w Polskim Związku Judo w Warszawie. Stan osobowy sekcji wynosił 24 zawodników i 2 zawodniczki. Treningi w sekcji prowadził od powołania sekcji instruktor Włodzimierz Enerlich.

Sekcja do 1969r. pracowała bez dotacji, a instruktor pracę swą wykonywał wyłącznie społecznie. Zawodnicy na wyjazdach nie otrzymywali diet, a naprawy sprzętu dokonywano własnymi siłami.

Dopiero w 1969r. sekcja otrzymuje dotacje z Federacji, a Zarząd Główny Federacji Sportowej „Ogniwo” zakupił matę. Był to piękny prezent dla młodej sekcji, która osiągała już dobre wyniki. W latach 1965-1968 stan członków sekcji wynosił średnio 40 chłopców i 6 dziewcząt.

W 1967r. junior K. Dulowski zdobył I miejsce w wadze ciężkiej na mistrzostwach okręgowych w Gdańsku i tytuł wicemistrza Polski juniorów. Na starcie mistrzostw miasta Grudziądza w 1969r. stanęli zawodnicy „Polonii” Bydgoszcz, TKKF Toruń i „Olimpii”. W mistrzostwach tych w wadze piórkowej A. Szyszkowski zajął I miejsce w kategorii młodzików, a P. Lewandowski w kategorii juniorów. W wadze lekkiej kategorii juniorów I miejsce zdobył K. Jaworski, a w wadze ciężkiej Dulkowski. W punktacji ogólnej judocy „Olimpii” zdobyli I miejsce z 55 pkt. przed „Polonią”- 48 pkt. Na mistrzostwach Polski w Nowej Hucie wywalczono kilka czołowych lokat: N. Chmielecki – 3. miejsce w wadze piórkowej, A. Lewandowski- 4. miejsce w wadze lekkiej i K. Dulowski- 3. miejsce w wadze ciężkiej.

W silnej obsadzie rozegrane zostały mistrzostwa Grudziądza w judo w 1970r. Na starcie stanęły „Polonia” Bydgoszcz, „Flota” Gdynia, „Elana” Toruń, „Relaks” Elbląg i „Olimpia” Grudziądz. Zawody zakończyły się dużym sukcesem zawodników grudziądzkich, którzy zdobyli większość tytułów mistrzowskich. Do najlepszych zawodników „Olimpii” zaliczyć należy: K. Jaworskiego, braci Lewandowskich, T. Gutkowskiego i N. Chmieleckiego. Punktacja drużynowa przedstawiała się następująco: „Olimpia”- 128 pkt., „Polonia” Bydgoszcz- 59 pkt., „Elana” Toruń- 56 pkt, „Flota” Gdynia- 25 pkt.

Z okazji 25-lecia G.K.S. Wybrzeże – Gdańsk odbył się III Ogólnopolski turniej judo juniorów i młodzików. Startowało w nim 178 zawodników. W maratonie tym stoczono ogółem 460 walk. W wadze piórkowej juniorów N. Chmielecki „Olimpia” Grudziądz zdobył pierwsze miejsce. Dzięki tym znaczącym wynikom dwaj zawodnicy „Olimpii” Grudziądz – N. Chmielecki i P. Lewandowski zaliczeni zostali do kadry narodowej. Wymieniona dwójka przebywała na zgrupowaniu czołówki naszego kraju w ośrodku przygotowań olimpijskich w Oliwie. Cwiczyli tam pod okiem trenera japońskiego- Tomito.

Mimo wielu trudności, z jakimi borykała się z początkiem lat siedemdziesiątych sekcja judo, a wynikających z nieodpowiednich warunków treningowych- rezultaty sportowe zawodników od 1972r. ulegają poprawie. Na szczególne wyróżnienie zasługuje Wojciech Wolff. Zdobył on brązowy medal na Mistrzostwach polski Juniorów w Opolu, wicemistrzostwo Ligi Centralnej Juniorów w Krakowie oraz trzykrotnie I miejsce w Lidze Okręgowej Juniorów, a nadto tytuł Mistrza Okręgu Bydgoskiego. Na wyróżnienie zasługuje też Norbert Chmielecki, wicemistrz Indywidualnych Mistrzostw Okręgu Juniorów w Bydgoszczy.

Rok 1973 – to okres ożywionej działalności judowców „Olimpii”. Uczestniczyli oni w marcu w międzynarodowym spotkaniu „Schwerin” NRD – Bydgoszcz. Barwy „Olimpii” reprezentowali: Wolff, Jankowski, Wiśniewski, Gerke, Gadzikowski i Zając, przyczyniając się w dużym stopniu do zwycięstwa Polaków.

W 1974r. działalność sekcji nadal pomyślnie się rozwijała, a zawodnicy zajmowali każdorazowo czołowe lokaty. W 1975r. na szczególne wyróżnienie zasługuje M. Lewandowski, który wygrał wszystkie turnieje Okręgowe.

Od 1976r. treningi sekcji odbywają się w sali gimnastycznej Szkoły Podstawowej nr 9. Efekty korzystania z tej sali widoczne są już w 1977r. Na szczególne wyróżnienie zasługuje Marian Lewandowski za drugie miejsce w V Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży we Włocławku, brązowy medal na spartakiadzie w Łodzi i drugie miejsce w Turnieju Juniorów w Zielonej Górze. Czołowe miejsca w turniejach zajęli również A. Kocięda i M. Grubka.

Nader ożywiona była działalność sekcji w 1978r. W Okręgowym Turnieju Judo Juniorów w Bydgoszczy uzyskano drugie miejsce. Sekcja uczestniczyła też w 4. turniejach międzynarodowych zajmując każdorazowo czołowe lokaty. Również w 1979r. judowcy „Olimpii” biorą udział w szeregu turniejów okręgowych i ogólnopolskich. Wyróżnić tu należy A. Kociędę za I miejsce w eliminacjach wojewódzkich.

W 1979r. sekcja została sklasyfikowana przez PZJ z ogólnej liczby 71 klubów na 49 miejscu, a instruktor Piotr Przybielski na 58 miejscu wśród 131 trenerów.

Rok 1980 jest okresem odpływu szeregu zawodników z sekcji wskutek podjęcia studiów lub służby wojskowej. Pozostali zawodnicy startowali nadal z powodzeniem w turniejach wojewódzkich, jak M. Heyka, R. W. Rolewiczowie i T. Pięta oraz juniorzy A. Skodowski, R. Glapiak i M. Działo.

W 1981r. następuje regres ‘w pracy szkoleniowej sekcji. Zajęcia ograniczały się do nielicznych ćwiczeń indywidualnych. Od września 1982r. wznowiono zajęcia pod kierownictwem instruktora Piotra Przybielskiego i przy wydatnej pomocy byłego zawodnika Mariana Lewandowskiego.

Rok 1983 jest okresem wzmożonej działalności sekcji judo dzięki poprawie warunków treningowych, wynikających z ofiarnej pracy szkoleniowej instruktorów P. Przybielskiego i M. Lewandowskiego, jak

również korzystaniu z nowo wybudowanej hali sportowej na stadionie centralnym „Olimpii”. Głównym zadaniem sekcji w tymże roku to przygotowanie odpowiedniej formy zawodników na udział w Spartakiadzie Młodzieży w 1984r.

Poprawa warunków znacząco wpłynęła na wzrost popularności judo w Grudziądzu i zainteresowanie młodzieży. Gwałtowny napływ chętnych do uprawienia szlachetnej sztuki samoobrony spowodował, że koniecznością stało się zwiększenie ilości szkoleniowców. !984r. trener M. Lewandowski pozyskał do pomocy byłych zawodników, którzy zajęli się pracą szkoleniową: R. Glapiaka, E. Jankowskiego, H. Zająca i Z. Szymczyka. W tym samym roku Zarząd Klubu, widząc duże zainteresowanie dziewcząt uprawianiem judo, zaakceptował utworzenie sekcji żeńskiej. Z grona ćwiczących dziewcząt w latach 1984-1986 wyróżniły się: Karolina Sołtysiak- dwukrotna zwyciężczyni eliminacji strefowych, finalistka Mistrzostw Polski i Iwona Orzeszyna (również walcząca w finałach Mistrzostw Polski) oraz Aleksandra Mądzielewska, Agata Kościńska, Iwona Jędraszek i Monika Owczarek. W grupie męskiej wyróżniali się: Jacek Pawłowski, Marcin Gniot, Jacek Jabłoński, Zbigniew Szymczyk Tomasz Wilangowski, Piotr Kurzyński, Andrzej i Józef Rzepkowscy, Tomasz Rybak, Wojciech Chrzanowski, Robert Dobrzeniewski, Dariusz Bartoś i Michał Nagiel.

W latach 1986-1987 poprawiło się wyposażenie zawodników. Zakupiono 100 kimon treningowych. Sekcja wzbogaciła się też o pełnowymiarową matę specjalistyczną. W 1989 roku zaadaptowano pomieszczenia piwniczne w hali sportowej, urządzając tam salkę do ćwiczeń dla grupy początkujących.

Od 1987 roku zawodnicy i zawodniczki sekcji uzyskują coraz bardziej liczące się sukcesy w różnych kategoriach wiekowych. Systematyczna praca od podstaw przynosi efekty, szczególnie w kategorii juniorów. Zdobywają oni coraz więcej medali i zajmują miejsca punktowane. Kilku z nich trafia do kadry narodowej i uczestniczy w turniejach międzynarodowych w ZSRR, Czechosłowacji, we Włoszech, na Węgrzech i w ojczyźnie judo – Japonii. W grupie juniorów prym wiedli: Wiesław Szpręglewski, Tomasz Szwajkowski, Grzegorz Konieczka, Michał Nagiel i Dariusz Cichocki – medaliści OTK i finaliści Mistrzostw Polski.

W grupie juniorek dużą klasę reprezentowała Małgorzata Zielińska, zdobywczyni kilku medali Mistrzostw Polski. Powołana do kadry narodowej reprezentowała barwy Polski w kategorii juniorek. Z grona jej rówieśniczek wyróżniały się Karolina Sołtysiak, Katarzyna Bartoszek, Agnieszka Kościńska, Anna Rożek, Iwona Małkowska, Iwona Witkowska oraz rozpoczynająca swą bogatą karierę Beata Wolska, niewątpliwie największa indywidualność w historii sekcji. Obowiązkowa, pracowita, niewątpliwie utalentowana, systematycznie rozwijała swe umiejętności. Na początku swej kariery nie odnosiła znaczących sukcesów. Przełomowy w jej karierze był rok 1990, kiedy była czołowa w kraju juniorką w swej kategorii wagowej. Zdobywała medale w Mistrzostwach Polski Juniorów, Młodzieżowych i Seniorów. W 1993r. uzyskała klasę mistrzowską i została zaliczona do kadry olimpijskiej. Pechowo odniesiona kontuzja nie pozwoliła jej na udział w indywidualnych mistrzostwach Europy oraz pozbawiła miejsca w reprezentacji Polski na drużynowy Puchar Europy. W 1995r. broniła barw narodowych w Pucharze Świata rozgrywanym w Japonii, gdzie odniosła trzy zwycięstwa i poniosła tylko jedną porażkę. Zawodniczka po rozpoczęciu studiów na AWF Gdańsk reprezentowała tamtejszy uczelniany klub sportowy.

Niejako w cieniu Beaty Wolskiej wyrosły Adriana Mendak i Adriana Gehrke, mistrzynie Polski w kategorii kadetek. W turniejach OTK triumfowały Aleksandra Maliszewska, Anna Chamela i Agnieszka Kudelska. Medale Mistrzostw Polski zdobywały Edyta Chodyna, Katarzyna Podolska, Magdalena Misiuda, Anna Chamela, Anna Nowak i Patrycja Łata. W tym samym okresie wśród mężczyzn wyróżniali się Sławomir Kwiatek i Paweł Chobczyński, obaj powołani do kadry narodowej juniorów. W latach 1994 i 1995 wyróżniali się Arkadiusz Rumiński, Piotr Guzowski i Bartosz Pyrzewski – medaliści Mistrzostw Polski i OTK oraz Wojciech Domian – wielokrotny medalista Mistrzostw Polski i OTK.