Sekcja tenisa ziemnego powstała w 1927 roku dzięki inicjatywie członków zarządu: Jana Hajeca, Franciszka Kolczyka i Władysława Morawskiego. Oni to widząc obok własnego stadionu korty niemieckiego klubu sportowego postanowili stworzyć warunki do uprawiania tenisa w swoim klubie. Zbudowano w obrębie stadionu dwa korty i pawilon – szatnie. Jan Hajec potrafił zmobilizować tenisistów i członków innych sekcji sportowych do bezinteresownego udziału w formie pracy fizycznej przy budowie obiektów tenisowych. Pierwsze mistrzostwa klubowe w 1927 roku wygrał Bronisław Lutobarski, a wicemistrzostwo zdobył Wacław Michalak. Największe sukcesy odnosili tenisiści „Olimpii” w latach 1929 – 1934, pod kierownictwem Władysława Morawskiego. Zastępy tenisistów „Olimpii” rosły z każdym rokiem i coraz silniejsza stawała się drużyna reprezentacyjna. Wyniki swoje osiągali tenisiści „Olimpii” dzięki własnej i umiejętnie przez zarząd Klubu oraz kierownictwo sekcji prowadzonej pracy, jak również pomocy zawodników zaawansowanych. Brakowało bowiem funduszy na zatrudnienie instruktora czy trenera. Do największych sukcesów tenisistów „Olimpii” należy zaliczyć zdobycie w 1929 roku wszystkich tytułów w pierwszych mistrzostwach miasta. Wyczyn ten godny jest podkreślenia tym bardziej, że tenisiści ,,Olimpii” dopiero od dwóch lat tę dyscyplinę uprawiali, podczas gdy zawodnicy z innych klubów od wielu już lat grywali w tenisa.
Od 1934 roku kierownictwo sekcji przejął inż. Sztegier, a od 1937 roku Wacław Michalak. Pod ich kierownictwem tenisiści „Olimpii” kontynuowali dzieło zapoczątkowane przez poprzedników. W dalszym ciągu organizowano liczne spotkania towarzyskie i mistrzostwa klubu. Uczestniczono także we wszystkich mistrzostwach w skali miejskiej i województwa z tym, że Anna Andrótowa reprezentowała „Olimpię” w turniejach ogólnokrajowych.
W 1937 roku zorganizowano w Toruniu ogólnopolski turniej o mistrzostwo Pomorza, w którym tenisiści „Olimpii” odnieśli kolejne sukcesy. Wśród 43 uczestników pierwsze miejsce zdobyli Anna Andrótowa w grze pojedynczej kobiet oraz Edmund Kucharski w grze pojedynczej juniorów. Ten ostatni jako uczestnik mistrzostw Polski juniorów dzięki stylowej i skutecznej grze zwrócił uwagę selekcjonerów Polskiego Związku Tenisowego. Od 1937 roku zdobywa on czołowe lokaty we wszelkiego rodzaju turniejach. Pierwsze miejsce zdobył Edmund Kucharski w dorocznym turnieju o nagrody prezesa Klubu Franciszka Kolczyka. W lipcu 1938 roku uczestniczył w turnieju morskim w Wejherowie wraz z najlepszymi tenisistami tej miary, co Jędrzejowska, Hebda, Spychała, Bratek i inni. Także większość pozostałych zawodników i zawodniczek zaliczani byli do czołowych rakiet województwa, a Anna Andrótowa z powodzeniem startowała w turniejach ogólnopolskich.
W 1946r. dzięki inicjatywie ostatniego przed wojną kierownika sekcji tenisowej Wacława Michalaka, przy udziale dotychczasowego jego partnera w grze podwójnej Antoniego Landsberga i innych członków i tenisistów „Olimpii”- reaktywowano działalność sekcji tenisowej.
Kierownictwo sekcji powierzono niestrudzonemu Antoniemu Landsbergowi, a obowiązki prezesa reaktywowanego Klubu Sportowego pełnił Wacław Michalak- najstarszy członek, współzałożyciel i działacz Klubu oraz czołowy zawodnik w sekcjach piłki nożnej, gier sportowych i tenisa.
Jednak na skutek działań wojennych korty „Olimpii” i sam stadion zostały zdewastowane i stały się niezdatne do użytku. Władze miejskie przyznały więc „Olimpii” dwa korty poniemieckie przy ul. Parkowej. W ramach czynu społecznego sekcji, bez jakichkolwiek środków finansowych- zmieniono nawierzchnię kortów, naprawiono oparkanianie oraz wyremontowano dwie szatnie. Na wyróżnienie za pracę przy doprowadzeniu tego obiektu do użytku zasługują: A. Landsberg, bracia Karowowie, A. Gąsiorowski, N.Pańka, J.Sokołowski, T.Wiśniewski, E.Kucharski.
W dniu 7 lipca 1946r. zapoczątkowano rozgrywki otwarciem sezonu i mistrzostwami miasta o nagrody przechodnie. Dorocznym zwyczajem przeprowadzono turniej o mistrzostwo miasta z udziałem tenisistów trzech Klubów. Zdobywcami wszystkich tytułów mistrzowskich byli tenisiści „Olimpii”: Edmund Kucharski, Helena Szydłowska-Bitnerowa, Wacław Michalak i Antoni Landsberg, Helena Szydłowska-Bitnerowa i Jan Sokołowski.
W latach 1947/48 w czasie mistrzostw Pomorza E.Kucharski pokonał dotychczasowego mistrza Pomorza Zielińskiego z „Budowlanych” Toruń w stosunku 7:5, 9:7, 6:2, a w finale Stęszewskiego- Gwardia Bydgoszcz 7:5, 6:4, 6:4 zdobywając tytuł mistrza Pomorza. Polski Związek Tenisowy wyróżnił Kucharskiego, powołując go na 14-dniowy obóz treningowy w Katowicach, zorganizowany dla tenisistów tej klasy co Jędrzejewska, Popławska, Skonecki, Piątek, Olejniszyn, Bratek i inni.
W wyżej wymienionych latach tradycyjnie przeprowadzano spotkania z T.K.L.T. Toruń Toruński Klub Law Tenisowy). We wrześniu 1947r. tenisiści toruńscy ulegli na własnych kortach w stosunku 8:3. W maju 1948r. goszczono TKLT Toruń na kortach własnych w Grudziądzu. W spotkaniu tym zwycięstwo odnieśli ponownie tenisiści „Olimpii” w stosunku 5:2. Oceniając poziom gry członków sekcji w okresie powojennym należy stwierdzić, że tenisiści „Olimpii” należeli do czołówki w województwie. Świadczy o tym m.in. zdobycie dwukrotnie przez E.Kucharskiego mistrzostwa okręgu w grze pojedynczej oraz czołowych pozycji w grze podwójnej mężczyzn i kobiet. W mistrzostwach i turniejach międzymiastowych największe sukcesy po drugiej wojnie światowej odnosili: H.Bitnerowa, J.Krzyżanowska, E.Kucharski oraz niezawodni w grach podwójnych: W.Michalak i A.Landsberg.
W latach 1949/50 z przyczyn od Zarządu Klubu niezależnych biały sport na terenie miasta przestał istnieć.