W 1924 roku zorganizowano sekcję kolarską z inicjatywy wiceprezesa „Olimpii” Franciszka Kolczyka. Początkowo z braku toru kolarskiego sekcja ograniczała swoją działalność do propagowania idei poznawania piękna ziemi ojczystej. W 1926 roku uzyskano tor kolarski z bandami przy ul. Parkowej. Umożliwiono w ten sposób kierownictwu sekcji prowadzenie działalności wyczynowej. Władze kolarskie zalecały „Olimpii” organizowanie mistrzostw szosowych i torowych Pomorza, a nawet w skali kraju. Wyścigi szosowe odbywały się przeważnie na trasie stadion – szosa Radzyńska (obecnie Hallera) – Sarniak – Gać – Marusza i z powrotem. Wyścigi szosowe o mistrzostwo Pomorza czy Polski odbywały się na trójkącie Szos Zakurzewo – Wełcz – Dusocin. Kierownictwo sekcji nie ograniczało się tylko do organizowania imprez kolarskich na własnym torze. Liczne były też kontakty z klubami kolarskimi z terenu województwa pomorskiego i kraju. Kolarze „Olimpii” uczestniczyli również w torowych wyścigach na Dynasach w Warszawie i w Helenowie w Łodzi.
Do interesujących imprez kolarskich, w których brali udział kolarze ze znanych klubów Pomorza i kraju, należy zaliczyć trzy godzinne wyścigi torowe o puchar przechodni, ufundowany przez kierownika sekcji kolarskiej „Olimpii” Teodora Włodarczaka. Przejął on po Franciszku Kolczyku i Ludwiku Zyznarskim W 1927 roku kierownictwo sekcji. Puchar ten zdobył na własność zawodnik „Olimpii” „Arek” Kuczyński. Spośród wielu nagród zdobytych przez kolarzy „Olimpii” wymienić należy wyróżniającego się kolarza Jana ździebłowskiego, który zdobył w 1926 roku pierwszą nagrodę za wyścig szosowy na 10 km. w Grudziądzu, drugą nagrodę za wyścig szosowy na 15 km. w Bydgoszczy i trzecią nagrodę za wyścig na torze w Grudziądzu. Wspaniałą działalność sekcji kolarskiej „Olimpii” przerwał najazd hitlerowców na Polskę w 1939 roku.