Inicjatorem zorganizowania sekcji bokserskiej w 1926 roku był Henryk Sadłowski, długoletni kapitan sportowy Polskiego Związku Bokserskiego, a zarazem kierownik tejże sekcji. Wskutek braku instruktorów zajmował się jednocześnie szkoleniem zawodników. Znaczny wkład pracy w rozwój sekcji bokserskiej włożyli między innymi: Henryk Wolski, Franciszek Jarzyński, Stanisław Czerniak oraz Wacław Michalak będący sędzią i instruktorem Polskiego Związku Bokserskiego. Sekcja bokserska „Olimpii” była pierwszym klubem pomorskim uprawiającym pięściarstwo. Stąd też Grudziądz stał się kolebką pięściarstwa na Pomorzu. Pomimo wielu kłopotów natury finansowej trudnościami tymi nie zrażano się. W tym celu zorganizowano w listopadzie 1927 roku zawody wewnątrzklubowe dla propagandy boksu, a w grudniu tegoż roku spotkanie bokserskie Warszawa – Grudziądz. Spotkanie to po zaciętych walkach przegrali grudziądzanie. W 1928 roku odbyły się pierwsze mistrzostwa w skali wojewódzkiej, w których sześć tytułów mistrzowskich w poszczególnych wagach wywalczyli grudziądzanie: Neumann, Bartkowiak, Wróblewski, Pauzder, Ostrowski i Lumański.
W latach 1928 – 1931 bokserzy „Olimpii” zdobywali również większość tytułów w mistrzostwach okręgu. Drużyna rozgrywała również ze zmiennym szczęściem walki z wysoko notowanymi drużynami jak: „Warta” Poznań, HCP Poznań, „Varsowia” i „Makkabi” Warszawa, „Gedania” i „Schutzpolizei” Gdańsk, czy też z reprezentacją Królewca, nie mówiąc o licznych spotkaniach w okręgu z drużynami Torunia, Bydgoszczy i Inowrocławia.
W latach 1932 – 1933 sekcja bokserska przeżywała pewien kryzys, gdyż kilku zawodników zakończyło uprawianie boksu, a niektórzy przeszli do bogatszych klubów fabrycznych. Opiekę nad drużyną sprawował w tym czasie Franciszek Jarzyński, członek kierownictwa sekcji. Zawodnicy wyróżniający się w tym czasie to: Ruliński, bracia Sworowscy, Fabiński, Schon, Klamer i Karalewski. W latach 1934 – 1935 na skutek dalszego kaperowania zawodników do innych bogatszych klubów postanowiono sekcję bokserską rozwiązać. W wyniku drugiej wojny światowej wszelka dokumentacja sekcji z okresu przedwojennego uległa zniszczeniu. Dzięki pamięci niektórych żyjących zawodników i członków zarządu z okresu przedwojennego udało się odtworzyć fragmentarycznie przedwojenną działalność sekcji bokserskiej.
W 1948r. powołano do życia sekcję bokserską, początkowo pod kierownictwem Adam Wierczocha, a następnie Władysława Steglińskiego. Obaj działacze kierowali sekcją aż do chwili jej likwidacji w 1955r. Szkoleniem licznego grona adeptów sztuki pięściarskiej zajmowali się instruktorzy: Mieczysław Humiński, Wacław Michalak i Alfons Witkowski. W okresie działalności sekcji bokserzy „Olimpii” zdobyli wicemistrzostwo okręgu, a do wyróżniających się zaliczyć należy takich zawodników jak: Leszek Leiss, Alojzy Gerke, Jan Mendat, Albin Rogowski, Tadeusz Karwacki, Eugeniusz Beszczyński, Bogdan Kosecki, Benon Nowakowski i Zygmunt Wilczewski.
Leszek Leiss
1950r.-Mistrz Polski Juniorów wag. Lekka
1950r.-Mistrz Pomorza Juniorów
1950r.-Mistrz Polski ,,Zrzeszenia Sportowego Spójnia”
1951r.-Mistrz Polski ,,Zrzeszenia Sportowego Spójnia”
1951-53r.- Mistrz Pomorza Seniorów
1951r.- III miejsce w Akademickich Mistrzostwach Świata w Berlinie
Drużyna bokserska kontynuowała chlubne tradycje przedwojennych bokserów „Olimpii”. Uczestniczyła ona początkowo w drużynowych Mistrzostwach Okręgu u klasie ”B”, w których brało udział20 drużyn. Po jednorocznym pobycie w tej klasie drużyna awansowała do klasy „A”, utrzymując się w niej do chwili likwidacji sekcji w 1955r. Występy zawodników sekcji bokserskiej zaliczyć należy do nader udanych. Świadczą o tym m.in. zdobycie przez A.Gerke wicemistrzostwa Polski i mistrzostwa Okręgu Zrzeszenia Sportowego „Spójnia”, przez J.Mendata- mistrzostwa Okręgu i Zrzeszenia w 1952r. w wadze półśredniej, a przez B.Koseckiego- III miejsca w Mistrzostwach Polski Zrzeszenia. Najwięcej splędoru dla „Olimpii” przysporzył swoimi wyczynami Leszek Leiss. W czasie swojej kariery pięściarskiej w klubie zdobył on następujące tytuły:
– w 1950r. – Mistrza Polski Juniorów w wadze lekkiej, Mistrza
Pomorza Juniorów, Mistrza Polski Zrzeszenia Sportowego „Spójnia”
– w 1951r. – Mistrza Polski Zrzeszenia Sportowego „Spójnia”, Mistrza Pomorza Seniorów, oraz III miejsce w Akademickich
Mistrzostwach Świata w Berlinie
– w 1952r. 1953r. zdobywa tytuł Mistrza Polski Seniorów
Pod koniec 1953r. na skutek przejmowania zawodników przez kluby fabryczne sekcje bokserska została poważnie osłabiona i w końcu uległa likwidacji.
Najlepszy pięściarz lat powojennych „Olimpii”- Leszek Leiss dla poprawy warunków bytowych zgłosił swój akces do klubu sportowego „Stal” przy P.O.i E. Tam też jako wychowanek „Olimpii” kontynuował swoje osiągnięcia sportowe. Zdobył on 1953r. w Poznaniu tytuł Mistrza Polski w wadze lekkośredniej, pokonując w półfinale znakomitego Zbigniewa Pietrzykowskiego, a w finale Karpińskiego z Warszawy. W 1958r. w Łodzi Leszek Leiss zdobył tytuł Mistrza Polski w wadze półciężkiej. Ponadto zdobył 12 razy Mistrzostwo Okręgu Bydgoskiego Seniorów i 7-krótnie III miejsce w Mistrzostwach Polski Seniorów.