Jesienią 1945r. ceniona działaczka sportu kobiecego Kinga Zalewska zorganizowała żeńską sekcję siatkówki. Zadanie to o tyle było trudne z uwagi na zupełny brak stosownych obiektów sportowych oraz poważnie zniszczone sale gimnastyczne. Jednak warunki te nie przeraziły kierowniczki sekcji, a wręcz przeciwnie- zmobilizowały do stworzenia jak najlepszych warunków treningowych.
Na rezultaty swej pracy kierowniczka nie musiała długo czekać, gdyż wśród zawodniczek znalazły się doskonałe lekkoatletki z przedwojennej reprezentacji Pomorza, jak: Maria Felska, Jadwiga Gawrońska, Urszula Kamińska, Wanda Łykowska, Małgorzata Ożdżanka, Zofia Staruszkiewicz. Zawodniczki te stanowiły tron drużyny, a do nich dołączyły młode, utalentowane dziewczęta z grudziądzkich szkół, m.in. Ludwika Ciżnicka, Helena Gburkówna, Krystyna i Danuta Hajec, Krystyna Kłosowska, Krystyna Kowalska, Danuta Laskowska, Maria Radzikowska, Jadwiga Sikorska i Stefania Znaniecka. Skład ten pod okiem instruktorki Kingi Zalewskiej reprezentował Klub w pierwszych latach powojennych nie tylko w siatkówce, lecz również w lekkoatletyce i koszykówce.
Zapał do treningów był wielki, mimo, że odbywały się one w nieogrzewanych salach gimnastycznych, nie raz trenując w rękawiczkach. Po zdobyciu mistrzostwa okręgu siatkarki „Olimpii” zakwalifikowały się w 1947r. do finału mistrzostw Polski Związków Zawodowych w Warszawie. W imprezie tej grudziądzkie siatkarki przegrały tylko jedno spotkanie ze „Spójnią” Warszawa – 3:1 i zdobyły wicemistrzostwo, a w nagrodę otrzymały cenną wówczas nową piłkę. Swoją postawą efektywną oraz skuteczną grą zjednały sobie sympatię widowni. Świadczy o tym fakt, że natychmiast po rozgrywkach trener reprezentacji Polski mgr Kłyszejko powołał dwie zawodniczki do kadry Polski na mecz z Czechosłowacją, z którymi Polki wygrały. Drużyna siatkarek „Olimpii” nie ma sobie równych na Pomorzu zdobywając rok rocznie tytuł mistrzowski, a dalej bierze udział w rozgrywkach o tytuł mistrza Polski. Wielkim sukcesem zakończył się dla siatkarek udział w
półfinałach mistrzostw Polski w Łodzi w 1949r., gdzie zawodniczki „Olimpii” wygrały z dotychczasowym mistrzem Polski AZS AWF Warszawa, kwalifikując się do finału.
W 1952r. do reprezentacji Polski w piłce siatkowej kobiet powołana zostaje Krystyna Hajecówna, która przez szereg lat broni barw Polski. W 1955r. Ludwika Ciżnicka zostaje powołana do reprezentacji Polski i uczestniczy w meczu Polska-ZSRR.
Od roku 1956 do 1958 sekcja borykała się z dużymi trudnościami wynikającymi z rezygnacji z pełnienia obowiązków instruktora przez Marię Felską. Obowiązki te powierzono instruktorowi Stachowiakowi. Przełomowym okresem tej dyscypliny był rok 1961, kiedy na skutek podjętej akcji werbunkowej, w której wyróżniła się Ewa Landsberg szeregi sekcji poważnie wzrosły. Osiągane wyniki spowodowały, że po utworzeniu III ligi władze sportowe włączyły drużynę „Olimpii” do tej klasy, a rezerwy walczyły w klasie „A”. W skład pierwszej drużyny, która walczyła w III lidze wchodziły: Romana Szczepańska, Jaworska-Murawska, Daduń, Okińska, Treichel, Krystyna Felska, Osińska-Jaworska, Ewa Landsberg, Słowińska i Kurkiericz.
W 1962r. sekcja dysponowała drużynami seniorek i juniorek. W 1963r. na skutek trudności finansowych Zarząd „Olimpii” postanowił poza sekcją koszykówki męskiej zlikwidować również sekcję siatkówki żeńskiej. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że Grudziądz nie posiadał żadnej sekcji w tej dyscyplinie, Zarząd Klubu postanowił po 3 latach przerwy reaktywować sekcję siatkówki żeńskiej.
Instruktaż szkoleniowy powierzono mgr Marianowi Guzkowi. Nakłonił on do sekcji zawodniczki uprzednio zlikwidowanej sekcji siatkówki żeńskiej oraz dziewczęta z Liceum Pedagogicznego, w którym pracował jako nauczyciel w-fu. Zespół siatkarek oparty o młodzież szkolną uczestniczył z powodzeniem w rozgrywkach mistrzowskich klasy „A”, zajmując w 1967r. drugą lokatę.
W latach 1968/69 drużyna siatkówki seniorek awansuje do ligi okręgowej. W związku z tym podjęto masowe szkolenie utalentowanej młodzieży żeńskiej. W 1969/70r. drużyna ukończyła rozgrywki w lidze okręgowej na drugim miejscu. Ogółem rozegrano 42 spotkania, w tym 28 mistrzowskich. Drużyna juniorek wywalczyła w tym samym okresie pierwsze miejsce w lidze okręgowej juniorów i zdobyła tytuł mistrza nie ponosząc żadnej porażki. Zespół juniorek „Olimpii” reprezentował województwo bydgoskie w centralnych rozgrywkach o Mistrzostwo Polski.
W sezonie 1970/71 w rozgrywkach mistrzowskich III ligi bierze udział tylko zespół seniorek. Do wyróżniających się zawodniczek należały: Irena Ogrodowska, Iwona Rączy, Joanna Ossowska i Zdzisława Kamrowska. Ilościowy stan sekcji w 1971r. wynosił 40 członków, w tym 14 zawodniczek zgłoszonych do Polskiego Związku Piłki Siatkowej oraz 26 dziewcząt w grupie młodzieżowej ze szkół podstawowych. W latach 1972/73 zaszły w drużynie poważne zmiany. Odeszły zawodniczki starsze, a doszły młode, które rokują uzyskanie dobrych wyników. Rozpoczęto intensywne szkolenie z młodzieżą. Nawiązano w tym celu kontakty ze szkołami podstawowymi oraz Międzyszkolnym Klubem Sportowym. Do wyróżniających się zawodniczek w tym okresie należą: Iwona Rączy, Zofia Rudnicka, Danuta Pituła, Grażyna Grzybowska, Mirosława Pietruszewska, Joanna Ossowska, Irena Ogrodowska, Elżbieta Celmer, Ewa Kucharczyk, Jadwiga Świerad i Elżbieta Graczewska. Do kadry okręgowej zaliczone zostały cztery zawodniczki „Olimpii” z tego Iwona Rączy- do kadry seniorek, a Elżbieta Graczewska, Zofia Rudnicka i Grażyna Grzybowska do kadry juniorek. W latach 1969-1972 zespół seniorek zajmował w lidze okręgowej następujące pozycje: w 1969r.pierwsze miejsce, w 1970r.- trzecie miejsce, w 1971r.- drugie miejsce.
W latach 1973-1976 sekcja piłki siatkowej żeńskiej posiadała tylko jedną drużynę seniorek, którą zasilały najlepsze zawodniczkiwychowanki trenera mgr Mariana Guzka- nauczyciela wychowania fizycznego. W latach tych drużyna rokrocznie zdobywała I miejsce w lidze okręgowej, uczestniczyła w rozgrywkach eliminacyjnych o wejście do II ligi, których organizatorem był dwukrotnie klub „Olimpia”. Niestety umiejętności tej drużyny starczyły tylko na zdobywanie I miejsca w swej grupie rozgrywek okręgowych, a były niewystarczające do zdobycia awansu do II ligi. Stało się to bezpośrednio przyczyną złożenia rezygnacji z funkcji trenerskiej mgr Mariana Guzka wiosną 1976r. W miejsce ustępującego trenera Zarząd „Olimpii” zaangażował trenera II klasy państwowej- mgr Irenę Smerekę. W drugiej rundzie sezonu 1975/76 zespół pod kierownictwem nowego szkoleniowca wygrał wszystkie mecze, nie przegrywając żadnego seta i tylko 12 małych punktów zabrakło w walce o wejście do II ligi państwowej. Równolegle od września 1976r. prowadzono szkolenie zaplecza sekcji. W poszczególnych sezonach do 1980r. zespół uplasował się każdorazowo na II miejscu w lidze okręgowej, prowadząc walkę o wejście do II ligi państwowej bez powodzenia.
W sezonie 1980/81 zespół został wycofany z rozgrywek mistrzowskich decyzją W.G.D. WFS Toruń na skutek nie rozegrania dwóch meczów. W sezonie tym zespół zajmuje ostatnie miejsce w tabeli rozgrywek, a dziewczęta młodsze, uczestnicząc w rozgrywkach juniorek okręgu toruńskiego, zdobywają w liczbie 10 zawodniczek- złotą odznakę młodzieżową.
SAW sezonie 1982/83 zgłoszono seniorki do nowej ligi makroregionu pomorskiego, przy czym fakt dużej konsolidacji zespołu wpłynął na utrzymanie się zawodniczek w wymienionej lidze. Czołowymi zawodniczkami lat 1976-1983 były: Elżbieta Urbaniak, Iwona Rączy, Ewa Szczepańska, Małgorzata Piórkowska, Danuta Morczyńska, Katarzyna Kikulska, a wśród juniorek: Ewa Labus, Beata Grunowska, Sławomira Gaworowska.
W 1984r. trenerka Irena Smereka utworzyła nową grupę utalentowanych dziewcząt, szkoląc je od podstaw. Prowadziła jednocześnie zespół juniorek grający w makroregionie. Szkolenie juniorek młodszych przejął natomiast nowy szkoleniowiec- Wiesław Napierski. Z grupy szkolonej przez Irenę Smerekę – Beata Dymarkowska, Jowita Wrzeszcz i Dominika Smereka (córka trenerki) zaliczone zostały do kadry makroregionu. Dominika po przejściu do kategorii seniorek reprezentowała barwy „Wisły” Kraków, zdobywając z tym zespołem dwukrotnie wicemistrzostwo Polski.
W 1987r. rezygnację z prowadzenia pracy szkoleniowej złożyła trenerka Irena Smereka. W tej sytuacji Zarząd Klubu, nie znajdując obsady na wakujące stanowisko szkoleniowca, podjął trudną decyzję o zawieszeniu działalności sekcji, której przez ponad dwudziestoletni okres kierownictwo sprawował Jerzy Kuberski, a z ramienia Zarządu opiekunem był Kazimierz Zieliński.
W 1991r. doszło do rozwiązania sekcji siatkówki w Międzyszkolnym Ośrodku Sportowym. Na wniosek ćwiczących tam zawodniczek i ich rodziców, Zarząd GKS „Olimpia” rok później reaktywował działalność sekcji, której trzon stanowiły byłe zawodniczki MOS. Rozpoczęto pracę od obozu dochodzeniowego pod nadzorem szkoleniowym trenera mgr Leszka Krawieckiego, któremu społecznie pomagał Mirosław Banduła. W sezonie 1992/93 zespół wystartował w lidze makroregionu pomorskiego, nie odnosząc sukcesów. W kolejnym sezonie drużyna, po zdobyciu tak ważnego doświadczenia, zajęła IV miejsce, a do wyróżniających się zawodniczek należały: Katarzyna Świerszczko, Beata Banduła, Beata Dymarkowska, Beata Cyrankowska, Aleksandra Lach, Anna Sosik, Anna Romańczuk, Izabela Noryńska i Aldona Staraszkiewicz.
Jesienią 1993r. trener L. Krawiecki przeprowadził nabór poszukując talentów wśród szkół podstawowych (klasy IV-VI). Wyłonił grupę czterdziestoosobową z którą prowadził zajęcia od podstaw. W pracy szkoleniowej pomagał mu początkowo Rafał Gardzielewski, a później Zbigniew Lewandowski. Po dwóch latach pracy frekwencja na zajęciach uległa znacznemu obniżeniu. Z braku właściwej rywalizacji i dobrych wzorców do naśladowania, a także zbyt daleko idące oczekiwania ze strony Zarządu spowodowały, że w październiku 1996r. podjął on decyzję o zawieszeniu działalności sekcji.